پایداری در همه جا هست و به بسته‌بندی نیز وارد شده است. تحقیقات نشان می‌دهد که بیش از 60 درصد از مصرف‌کنندگان در سال 2021 از روش‌های پیشین خود برای خرید محصولات با بستهبندیهای دوستدار محیط‌زیست فاصله گرفتند و چنانچه خواست مصرف‌کنندگان برای تحریک برندها برای هماهنگی با بستهبندیهای پایدار کافی نباشد، این قوانین دولتی هستند که شرکت‌ها را مجبور به این کار می‌کنند.
بستهبندیهای پلاستیکی، که تقریبا تمام صنعت برای لفاف‌پیچی، حمل و محافظت کالاهایشان به آن وابسته هستند، بیش از یک‌چهارم مصرف کل سالانه پلاستیک‌ها را به خود اختصاص داده‌اند که 85 درصد از آنها دور ریخته می‌شوند. هر چه که مصرف‌کنندگان و دولت‌ها بیشتر از این حقایق مطلع می‌شوند فشار بر برندها برای هماهنگی با بستهبندیهای پایدار بیشتر می‌شود. آنها همچنین باید فرق‌های بین مواداولیه بازیافت‌پذیر و قابل کمپوست را درک کنند تا بتوانند بستهبندیهای موثرتری تولید کنند.
«پایداری در بسته‌بندی» در افراد مختلف معانی مختلفی دارد. برای بسیاری، به ویژه آنهایی که در صنعت پلاستیک هستند، به معنای بازیافت است، به کارگیری چندین و چند باره بسته‌بندی‌هایی که قبلا مورد استفاده قرار گرفته‌اند. ایده بازیافت پلاستیک به‌عنوان راه‌حل پایدار نهایی به شدت پیشرفت کرده است اما به نظر می‌رسد که کارایی بازیافت بسیار کمتر از آن چیزی است که ادعا شده بود.
بر پایه گزارش سازمان همکاری و پیشرفت‌های اقتصادی (OECD) تنها 9 درصد از پلاستیک‌ها بازیافت می‌شوند در حالی که مابقی‌شان در مراکز دفن یا اقیانوس‌ها ریخته می‌شوند یا اینکه سوزانده می‌شوند. پلاستیک‌های منعطف نازک، که اغلب برای لفاف‌پیچی هر چیزی از لباس گرفته تا غذا برای رساندن آن به خریداران مورد استفاده قرار می‌گیرد، اغلب شرایط سختی برای بازیافت دارند و بسیاری حتی بازیافت نمی‌شوند.
پلاستیک‌های بازیافت شده، شامل پلاستیک‌های انعطاف‌پذیر، نیز در اغلب موارد مورد استفاده اقتصادی نیستند. پلاستیک‌های بازیافت شده اغلب هزینه‌ای بیش از هزینه‌های پلاستیک‌های جدید دارند که آن هم به خاطر هزینه‌های جمع‌آوری، جداسازی، حمل و فرآیند ضایعات پلاستیکی است که بی‌نهایت گران است.
علاوه بر این، حجم بزرگی از پلاستیک‌ها دور ریخته می‌شوند چراکه بیش از حد کثیفند که بخواهند بازیافت یا با سایر انواع ضایعات مخلوط شوند. جداسازی یا پاک‌سازی نیز اغلب غیرممکن و در اکثریت مواقع غیراقتصادی است. همزمان با پیشرفت و گسترش صنعت پتروشیمی، هزینه پلاستیک‌های جدید، کمتر نیز شده است.
جایگزین بهتر می‌تواند استفاده و هماهنگی بستهبندیهای قابل کمپوست باشد که می‌تواند برخی از چالش‌های مرتبط با بازیافت را حل کند. راهکاری که می‌تواند تا حدی پاسخگوی مصرف‌کنندگان و دولت‌ها برای دستیابی به بستهبندیهای پایدار باشد. این روزها، آگاهی این دو طیف از موضوع پایداری بیشتر شده است و اینکه بازیافت پلاستیک‌ها نمی‌تواند همه مشکلات را حل کند. به همین خاطر است که برندها به بستهبندیهای قابل کمپوست توجه بیشتری نشان می‌دهند جایی که مواداولیه مورد استفاده به طبیعت باز می‌گردند و ردپای کربنی بسیار کمتر از پلاستیک معمولی باقی می‌گذارند و با نفوذ به خاک در حفظ آب، جذب کربن بیشتر وتولید محصول بهتر کمک می‌کنند و زمین را نیز غنی‌تر می‌کنند.
در سرتاسر جهان، برندها شروع به بکارگیری بستهبندیهای قابل کمپوست اغلب برای جایگزینی پلاستیک‌های سنتی کرده‌اند. مصرف‌کنندگان نیز حجت را تمام کرده‌اند که آنها بستهبندیهای پایدار می‌خواهند و برندها هم با اجرایی کردن برنامه‌های بازیافت پلاستیک به آنها پاسخ می‌دهند. اما مصرف‌کنندگان بیش از پیش از چالش‌های بازیافت آگاه شده‌اند و خواهان راه‌حل‌های بهتر برای پایان زندگی بستهبندیهای مصرف شده هستند. شرکت‌هایی که روش‌های بهتر را انتخاب می‌کنند می‌توانند ارتباط بهتری با خریدارانشان بگیرند و شهرتی مثبت به عنوان شرکتی که حقیقتا به محیط‌زیست احترام می‌گذارد، دست و پا کنند.
سهیل چهره ای / سردبیر
