شرکت Printpack، پنل کارشناسی را با موضوع مزیت‌ها و مضرات بستهبندیهای کاغذی و پلاستیکی برای کالاهای مصرفی برگزار کرد. این نشست همزمان با برگزاری نمایشگاه WestPack انجام شد.
همزمان با تقاضای مصرف‌کنندگان برای داشتن بستهبندیهای پایدارتر، صاحبان نام‌های تجاری نیز تعهد خود را نسبت به استفاده از این نوع بسته‌بندی‌ها بیشتر کرده‌اند. عنوان پنل این بود: «کاغذ یا پلاستیک (یا هر دو)؟ ماده اولیه منتخب برای وفاداری واقعی به پایداری در بسته‌بندی کدام است؟»
مدیر پنل:
Anthony Rossi: مدیر بخش توسعه تجاری Terralycle
اعضای پنل:
Megan Robison: مهندس ارشد تولید در Printpack
Lon Dolgin: مدیر ارتقا تجاری در American Packaging
Drishti Masand: تحلیل‌گر در Lux Research
در این مصاحبه اختصاصی، Megan Robison در خصوص تاثیر موضوع پایداری بر انتخاب کاغذ یا پلاستیک در بسته بندی نزد مصرف کنندگان و برندها سخن می گوید:
در بحث مواداولیه انعطاف‌پذیر بسته‌بندی – آیا میتوان گفت که کاغذ به راستی انتخاب بهتری نسبت به پلاستیک در بحث پایداری است؟ پایه‌های این تفکر از کجا آمده است؟
بسته به این است که معنای شما از واژه پایداری (Sustainability) چیست. هنگامی که مشخص می‌کنیم نوعی از بسته‌بندی پایدارتر است باید چند سوال نیز در ادامه پرسیده شود. برخی از سوالات بدین شرح هستند: هدف از حرکت به سوی بستهبندیهای پایدار چیست؟ انتشار کمتر گازهای گلخانه‌ای (GHG)، استفاده کمتر از آب، داشتن شانس بیشتر برای دفن و از بین بردن مواد یا برگرداندن آنها به زندگی و… . شرایط استفاده از محصول در بسته‌بندی چگونه است؟
با توجه به وزن، بسته پلاستیکی غیرقابل بازیافت گازهای گلخانه‌ای کمتری تولید می‌کند و آب کمتری را نیز استفاده می‌کند اما به خاطر غیرقابل بازیافت بودنش شانس بیشتری وجود دارد که بسته به خودش را به محل دفن زباله برساند به نسبت بسته از جنس کاغذ قابل بازیافت که ممکن است GHG بیشتر تولید یا آب بیشتری را مصرف کند. بسته‌بندی از جنس PE تک‌لایه را میتوان به بسیاری از مراکز خرد‌ه‌فروشی و بارفروشی بازگرداند البته که مانند هر گرایش دیگری محدودیت‌های خود را نیز دارد.
در بحث شرایط استفاده، تفاوت بزرگی بین خدمات غذا یا حیات پشت خانه وجود دارد. همچنین تفاوت‌هایی بین بسته‌هایی که به صورت تجاری مورد استفاده قرار می‌گیرند و کالاهای مصرفی بسته‌بندی شده در بستهبندیهای یک‌بار مصرف برای استفاده در حال حرکت. به محض اینکه محصول فروخته شد، ما نیاز به کار بر روی آگاهی عمومی از بازیافت/ کمپوست‌پذیری، تمایل به بازیافت / کمپوست و دسترسی به عملیات بازیافت/ کمپوست در زمان و مکان دور انداختن بسته داریم.
به خاطر تمام این علت‌ها، Printpack در حال سرمایه‌گذاری بر روی ساختارهای پلاستیک دایره‌ای، قابل کمپوست‌ها و کاغذ است که پایدارتر از بستهبندیهای سنتی و متداول به حساب می‌آیند چراکه ما معتقدیم که هیچ راه‌حل قطعی و موقتی در این زمینه وجود ندارد.
نقش بستهبندیهای پلاستیکی قابل پر کردن مجدد در تصمیم صاحبان برند در حرکت به سمت بستهبندیهای بیشتر پایدار چیست؟
بستهبندیهای دارای قابلیت پرکنی مجدد در حرکت بهتر به سمت بستهبندیهای پایدارتر نقش دارند. برای محصولاتی همچون صابون، کالاهای حجمی و سایر موارد غیرغذایی، بستهبندیهای قابل پر کردن مجدد می‌توانند منطقی باشند. سوال اصلی در بحث بستهبندیهای غذایی به وجود می‌آید و آن این است که «آیا مصرف‌کنندگان به ظروف قابل پرکنی مجدد روی خوش نشان می‌دهند؟»
داده‌های اخیر نشان دادهاند که نسل Z بستهبندیهای قابل پرکنی مجدد را در بالاترین حد از بستهبندیهای دوست‌دار محیط‌زیست به نسبت سایر گروه‌های نسلی قرار دادهاند. نسل Z گروهی از مصرف‌کنندگان هستند که نقشی بزرگ در قدرت خرید ایفا می‌کنند به گونه‌ای که ما عبارت «ارزش‌های پایداری نسل Z» را در این خصوص ابداع کرده‌ایم.
اگرچه مصرف‌کنندگان جوان‌تر تمایل بیشتری به پذیرفتن این نوع مدل تجاری (پرشونده‌های مجدد) نشان دادهاند، باید صبر کرد و دید که آیا این موضوع وارد زندگی روزانه مصرف‌کنندگان به خاطر برآورده شدن انتظاراتشان از موضوع راحتی می‌شود یا اینکه انتظارات تغییر خواهند کرد.
از دیدگاه زیست‌محیطی، چگونه سناریوی عمر مفید محصول برای بستهبندیهای کاغذی و پلاستیکی را میتوان با یکدیگر مقایسه کرد؟
تفاوت عمده بین سناریوهای عمر مفید پلاستیک و کاغذ بسته به فراهم بودن زیرساخت‌ها و درک مصرف‌کننده خواهد بود. سه بخش عمده بسته‌بندی در اینجا نقش ایفا می‌کنند: پلاستیک‌های چندلایه، پلاستیک‌های تک‌لایه و بستهبندیهای کاغذی قابل بازیافت.
برای اکثریت قریب به اتفاق شهرداری‌ها در امریکای شمالی، زیرساخت‌های بازیافت چندلایه‌ها و بستهبندیهای انعطاف‌پذیر وجود ندارد به همین خاطر شاهد هستیم که کل این بخش به سمت دیگری مهندسی می‌شود. چنانچه بسته پلاستیکی کاملا از PE ساخته شده باشد و تمیز و خشک باشد، این بسته تک‌لایه پلاستیکی را میتوان در سطل‌های ویژه که درون هر فروشگاه یا مکان‌های دیگر گذاشته شده انداخت.
مواد اولیه پایه فیبر امروزه قوی‌ترین جریان بازیافت در امریکای شمالی هستند و تنها نوع از بستهبندیهای انعطاف‌پذیر هستند که به‌طور گسترده‌ای از جریان زباله‌های کنار خیابانی جمع‌آوری و مورد بازیافت قرار می‌گیرند. چنانچه برندی بخواهد بسته‌بندی‌اش توسط مصرف‌کننده و با استراتژی پایان عمر مفید محصول بازیافت آسان‌تری داشته باشد، بستهبندیهای پایه کاغذ بهترین انتخاب هستند. ابتکارات متعددی برای بهبود زیرساخت‌های دفع زباله وجود دارد اما احتمالا دهه‌ها طول می‌کشد تا در کشوری به مقیاس و پیچیدگی بزرگ آمریکا اجرا شوند.
آیا پیشرفت قابل توجهی در بازیافت شیمیایی زباله‌های پلاستیکی پس از مصرف انجام شده است؟
بازیافت شیمیایی تا سال 2025 هدف اصلی برای بازیافت بعد از مصرف‌کننده (PCR) نیست. شاید ارتقای کامل این موضوع تا سال 2030 نیز طول بکشد. فناوری امیدوارکننده است و در ماه‌های اخیر شرکت‌های بزرگی همچون Dow، Shell، Lyondell Basell سرمایه‌گذاری‌هایی در زمینه بازیافت شیمیایی انجام دادهاند که هر دو نشانه خوبی به شمار می‌آیند.
با این وجود ارتقا زیرساخت‌ها در مقیاس بزرگ احتمالا زمان طولانی طلب می‌کند. حتی پس از بزرگ‌تر شدن یک فرآیند پایدار، توسعه زیرساخت‌ها برای جمع‌آوری بستهبندیهای پلاستیکی انعطاف‌پذیر از خانه‌های مردم و جداسازی آنها در سال‌های آینده چالش‌برانگیز خواهد بود و نیازمند همکاری و نوآوری در تمام صنعت است.
آیا پروژه‌های اخیر Print pack نشانگر راه‌های جدید در بستهبندیهای پایدار پلاستیکی بوده است؟
Printpack کماکان بر روی پنج بخش مهم و اصلی در بستهبندیهای انعطاف‌پذیر متمرکز شده است: PE قابل بازیافت، پلاستیک بازیافت شده از مواد مصرفی، پلاستیکی تجدیدپذیر، کاغذ قابل کمپوست و قابل بازیافت.
Printpack با General Mills برای ارتقای نخستین لفاف فیلم پلاستیک مورد استفاده در صنعت تولید اسنک قرارداد مشارکت امضا کرده است. این لفاف از جنس PE است و برای بار شکلاتی Nature Valley طراحی و تولید شده است.
بارهای با بسته‌بندی جدید در بهار 2021 قفسه‌ها را به تسخیر خود درآورد و به این برند کمک کرد تا به اهداف خود برای داشتن بسته‌بندی کاملا قابل بازیافت تا سال 2025 نزدیک‌تر شود.
