Rick Lingle
تحقیق نشان داد که 82درصد از مصرف‌کنندگان از قانون جدید برای درج اطلاعات مورد حساسیت‌زا بر روی لیبل بسته‌بندی‌های غذایی حمایت می‌کنند.
در تحقیق جدیدی که موسسه نظرسنجی Spoon Guru انجام داد مشخص شد که عدم وجود شفافیت و اطلاعات درخصوص مواد آلرژی‌زا در محصولات غذایی و بسته‌بندی، موضوعی مهم بوده است و راهکارهایی نیز در این مصاحبه‌ها پیشنهاد شده است.
گفته می‌شود که دوسوم جمعیت جهانی به علت نگرانی‌های سلامتی یا حتی انتخاب شخصی، برخی از موادغذایی را از رژیم غذایی خود حذف می‌کنند که معنای آن تحت فشار قرار گرفتن صنعت تولید موادغذایی برای تولید محصولات هر چه بیشتر سفارشی شده است. در تحقیق جدیدی که توسط Spoon Gura انجام شد، هدف بررسی چالش‌هایی بود که افراد دارای آلرژی، رژیم‌های خاص غذایی، سبک زندگی متفاوت دارا بودند. یکی از شگفتی‌هایی که در میان 1000 مصرف‌کننده این تحقیق نمایان شد این بود که حدود 33درصد از آمریکایی‌ها به‌طور اتفاقی در طول هفته غذاهای پایه‌ای را می‌خرند که تناسبی با نیازهای رژیم غذایی آنها ندارند و حدود 49درصد از آنان هم گفتند این اتفاق به خاطر ضعف در اطلاع‌رسانی برای لیبل‌های غذایی اتفاق می‌افتد.
سایر یافته‌ها
– یافته‌ها نشان داد آمریکایی‌های بین سن‌های 25 و 44 که نوعی از رژیم غذایی منحصربه‌فرد را دارند، بیشترین چالش را در هنگام خرید موادغذایی در سوپرمارکت یا به صورت آنلاین را حس می‌کنند.
– بیشترین تاثیر را افراد وگان می‌پذیرند. 45درصد از آنان از لیبل مواد تشکیل‌دهنده مبهم یا ناموجود در هنگام جستجو برای خرید رنج می‌برند.
– در تجزیه و تحلیل اینکه بین زنان و مردان در خواندن و تشخیص لیبل چه تفاوتی وجود دارد مشخص شد که 34درصد از مردان هنگامی که لیبل محصول موجود نباشد و نیز 25درصد از زنان در چنین مواردی، دچار اشتباه می‌شوند.
– 82درصد از پاسخ‌دهندگان از قوانین جدیدی که در راستای بهبود لیبل‌زنی موادغذایی وضع می‌شوند، حمایت می‌کنند.
Markus Stripf مدیر و موسس Spoon Gura می‌گوید: «با افزایش تعداد مصرف‌کنندگان آمریکایی که رژیم‌های غذایی خاصی دارند یا اینکه به خاطر آلرژی یا سبک زندگی، انتخاب‌های خودشان را دارند، نیاز مشخصی به کشف غذایی بسیار بیشتر از قبل احساس می‌شود.» وی می‌افزاید: تحقیق مشخص کرد که پشتیبانی بسیار قویی‌ای (86درصد) برای ایده‌هایی وجود دارد که در آن خرده‌فروش‌ها باید فراتر از قوانین جاری در جهت شفافیت درخصوص مواد اولیه محصولات عمل کنند و مسوولیت‌پذیری بیشتری راجع به لیبل‌های موادغذایی داشته باشند.
چطور است که الزامات قانونی به قدر کافی به این شکاف که همان فاصله بین آگاهی و اطلاعات است، نمی‌پردازد؟
از نظر قانون، غذاهای بسته‌بندی شده نیاز به نوعی اطلاع‌رسانی یا حتی افشاگری دارند چنانچه یکی از 8 ماده حساسیت‌زا شامل شیر، تخم‌مرغ، ماهی، خرچنگ صدف‌دار، میوه درختان، گندم، بادام‌زمینی و دانه سویا درون ماده غذایی باشند. اگرچه این 8 آلرژن تنها بخش کوچکی از موادغذایی حساسیت‌زا هستند و چنانچه رژیم غذایی یا سبک زندگی خاصی داشته باشید، چندان به شما کمک نخواهند کرد. غذا خوردن بیرون منزل چالش بزرگتری نیز هست چرا که نمی‌توان انتظار داشت که تمام جزییات غذاها بر روی منوی رستوران‌ها درج شود. این باعث می‌شود که مردم غذاهایی را بخورند که چندان مطابق با رژیم غذایی آنها نیست.
منابع این خطاها کجا هستند؟
مشتریان آنها را این‌گونه لیست می‌کنند:
– خطای انسانی: خطای گارسون 52٪
– خطای انسانی: خطای خودشان38 ٪
– عدم وجود هیچ لیبلی: 29٪
– لیبلینگ ضعیف در مورد مواد اولیه: 37٪
– نمی‌دانم یا به خاطر نمی‌آورم: 5٪
– سایر: 2٪
برندها چگونه مشکل درج اطلاعات را حل می‌کنند؟
این یک مشکل جدی است. با همکاری خرده‌فروش‌ها، فناوری نمایشگر لبه دیجیتالی قفسه‌ها را می‌توان برای اطلاع‌رسانی به مصرف‌کنندگانی که به دنبال اطلاعات بیشتر درخصوص مواداولیه و کیفیت و شایستگی محصول هستند استفاده کرد. راهکار دیگر می‌تواند کدهای Quick Response (QR) باشند که مصرف‌کنندگان را به منبعی که اطلاعات اضافی در آن وجود دارد متصل می‌کند.
در پایان، بهترین کاری که برندها می‌توانند فعالانه برای حل این مشکل انجام دهند چیست؟
تحقیق نشان داد که 76درصد از مصرف‌کنندگان امریکایی معتقدند که فناوری نقشی کلیدی در بهبود شفافیت درخصوص مواداولیه غذایی ایفا خواهد کرد. پیشنهاد می‌شود که از فناوری‌های دیجیتال که تایید می‌کنند محصولات الزامات لازم را دارند یا نه، استفاده کنند. به عنوان مثال علاوه بر استفاده از کدهای QR که عنوان شد سایر پیشنهادات هم وجود دارند:
– استانداردسازی زبان تا مردم بتوانند به سرعت تشخیص دهند محصول مناسب است یا نه.
– اصلاح فرمول‌ها برای رسیدن به هدف (محصولات گیاه‌خواری می‌توانند وگان شوند).
– آگاهی‌سازی را افزایش دهید. چنانچه محصولی که تولید می‌کنید وگان، بدون گلوتن، بدون غلات و… هستند، بگذارید بازار مطلع شود.
– با سازمان‌های مرتبط با آلرژی مانند FARE و FAACT همکاری کنید تا از انواع آلرژی و منابع آن و تاثیرات بر مصرف‌کننده مطلع شوید. این کار باعث می‌شود تا محصولی ایمن‌تر برای آنها تولید کنید.
