حداقل 150 میلیون تن پلاستیک در اقیانوس های کره زمین غوطه ورند. مقداری که به گفته محققان به زودی از وزن تمام ماهی های دریاها پیشی خواهد گرفت. به گزارش زیست آنلاین، آلودگی پلاستیکی باعث آلودگی زمین و هوای تنفسی ما می شود. دانشمندان اکنون می گویند ذرات ریز پلاستیکی به معنای واقعی کلمه بر روی ما می بارند و سموم را وارد بدن ما می کنند و اگر فکر می کنید بازیافت جواب شما است، متأسفانه اشتباه می کنید.
شما تصور می کنید که به سادگی پلاستیک های خود را از سطل زباله خارج و تفکیک کرده و نقش خود را برای محیط زیست ایفا می کنید. طبق تحقیقات رادیو عمومی ملی و PBS که هفته گذشته منتشر شد، این دروغی است که صنعت پلاستیک برای نزدیک به 50 سال به مردم گفته است. در سال 1971، سازمانی به نام Keep America Beautiful Inc یک کمپین تبلیغاتی ایجاد و وجدان جمعی ما را مجذوب خود کرد. پیام این کمپین این بود: مردم آلودگی را شروع می کنند. مردم می توانند جلوی آن را بگیرند.
آن شعار قدرتمند بود. این یکی از سرودهای جنبش اولیه محیط زیست شد. فراخوانی برای اقدام که می گوید ما، همه ما مسئول آلودگی هستیم و حل آن بر عهده همه ماست. اینها همه خوب است، با این تفاوت که بودجه تبلیغات توسط محیط بانان، فعالین محیط زیست و یا بنیادهای غیر انتفاعی تأمین نشده است.
بودجه تبلیغات توسط شرکت های بسته بندی و نوشیدنی تأمین شد. هدف آن جلوگیری از آلودگی نبود. هدف این بود كه مصرف كنندگان به این باور برسند كه زباله های پلاستیكی آنها قابل بازیافت است، بنابراین تولیدكنندگان بسته بندی می توانند به تولید بیشتر خود ادامه دهند. این دروغ منجر به یک فاجعه در سیاره زمین شده است. جهان، بر کاهش حاشیه ها متمرکز شده است و بصورت جزیی به بحران گسترده پلاستیک می پردازد.
با وجود استفاده مجدد از پلاستیک برای آسفالت جاده ها، تلاش برای بستن مالیات بر پلاستیک های یکبار مصرف برای کاهش مصرف آن، سوزاندن پلاستیک ها برای فشردن مقداری انرژی (در عین حال تولید آلودگی) و …، مشکل، یافتن راه های خلاقانه برای مهار یا استفاده مجدد ناچیز از پلاستیک نیست، مشکل خود پلاستیک است. صنعت، ما را به این نابسامانی سوق داد و می تواند ما را از آن من خارج کند. بسیاری از شرکت ها در حال تلاش برای جایگزینی پلاستیک با مواد زیست تخریب پذیر هستند. دولت ها نیز برای اقدام متناسب برنامه‌ریزی کرده اند.
بیش از 140 کشور به نوعی ممنوعیت پلاستیک یا مالیات پلاستیک را اعمال کرده اند. مهم است که درک کنیم دولت ها هنوز نمی توانند، برای همه اهداف، همه پلاستیک ها را ممنوع کنند. هزینه های زیادی برای فرهنگ‌سازی بازیافت انجام شد. تا سال 1990، 10 هزار جامعه، دارای نوعی پروتکل بازیافت محلی بودند و این روند در سراسر جهان رو به گسترش بود. حقیقت این است که بازیافت پلاستیک از زمان شروع تاکنون شکسته خورده است.
در جهان، فقط 9 درصد از پلاستیکی که ما تولید کرده ایم بازیافت شده است. 91 درصد دیگر دفن، یا سوزانده شده یا وارد محیط زیست و دریاها و اقیانوس ها می شوند. بازیافت پلاستیک از نظر اقتصادی در ایالات متحده مقرون به صرفه نیست و مدتهاست که چنین کاری انجام نشده است. بنابراین، این کشور زباله های پلاستیکی خود را به چین حمل می کرد. در گذشته ای نه چندان دور، چین 70 درصد پلاستیک جهان را خریداری می کرد.
اما سه سال پیش، چین عملیات بازیافت پلاستیک های وارداتی خارجی را متوقف کرد. از آن زمان، ایالات متحده، حدود 14 درصد از پلاستیک تولیدی خود را سوزانده است، یعنی شش برابر بیشتر از مقدار بازیافت شده. نوآوری و سرمایه گذاری در گزینه های جایگزین پلاستیک، به زودی منجر به بسته بندی کالاهای مصرفی کاملاً تجزیه پذیر در فروشگاه های مواد غذایی و بازار می شود. در این بین، همه ما باید از این واقعیت بیدار شویم که نمی توانیم راه حل خود را برای حل مشکل پلاستیک بازیابی کنیم.
