Charles Haverfield/ کارشناس ارشد بستهبندی
بیایید ببینیم که آیا اعداد با هم جمع میشوند تا ثابت کنند بستهبندی کاغذی مهمترین انتخاب پایدار برای محصولات غذایی است. تاثیر زبالههای پلاستیکی بر محیطزیست به یک موضوع مهم جهانی تبدیل شده است و صنعت غذا نقشی مهم در ایجاد این مشکل داشته است.
در سالهای اخیر، علاقه فزایندهای به جایگزینهای مبتنی بر کاغذ برای پلاستیک در بستهبندی مواد غذایی پدیدار شده است. به عنوان مثال، Nestle، به تازگی خبر از تغییر شکل بستهبندی یکی از خاطرهانگیزترین محصولات این شرکت یعنی KitKat داده است. این شرکت پیش از این هم خبر از تغییرات در خط بستهبندی محصول Smarties به بستهبندی کاغذی داده بود.
بستهبندیهای پایه کاغذ به عنوان راهکاری پایدارتر نسبت به پلاستیکها شناخته می شود چراکه زیست تخریبپذیر هستند و میتوان آنها را بازیافت یا کمپوست کرد. اما سوال این است که آیا بستهبندیهای کاغذی موادغذایی میتوانند جایگزین پلاستیکها در موضوع کارکرد، هزینه و دوام شوند؟
در این مقاله من به دنبال کشف این موضوع هستم که آیا جایگزینهای کاغذی، راهکاری طولانیمدت برای پلاستیکهای سنتی در بستهبندی هستند یا خیر.
محصولات غذایی نیاز به حفاظت و نگهداری کافی توسط بستهبندیهای کاغذی دارند.
بستهبندیهای پایه کاغذ در سالهای اخیر برای نگهداری محصولات غذایی جهش داشتهاند. به عنوان مثال، مقواهای کروگیتی، تبدیل به گزینهای محبوب برای حمل محصولات تازه همچون میوه و سبزیجات شدهاند. فرآیندی لازم است تا تضمین شود که لایههای آن باکتریها را در دمای بالا میکشند و بازیافتپذیری آن، استفاده مجددش را منع میکند و ریسک آلودگی متقابل را کاهش میدهد. در سالهای اخیر تولیدکنندگان بسیاری شروع به استفاده از بستهبندیهای کاغذی اسپتیک کردهاند که زمانی تولید می شوند که هم غذا و هم بستهبندی به وسیله حمام گرم پراکسید هیدروژن، استریل شده باشند. این کار محصولاتی همچون شیر، قهوه و میوه و سبزیجات را برای مدت بیشتری تازه نگه میدارد چراکه دیگر امکانی بر وجود پاتوژنها در محصول نیست.
با این وجود بستهبندیهای کاغذی برای محصولات غذایی با لایهای از آلومینیوم یا پلاستیک لمینت میشوند تا بهعنوان مانعی در برابر عبور اکسیژن و بخار آب عمل کنند. کاغذ همچنین در حدود 26 درصد از حجم ضایعات زباله هایی که به مراکز دفن برده میشوند را به خود اختصاص میدهد با وجود اینکه بسیار قابل بازیافت و استفاده مجدد است. این تا حدودی پایداری بستهبندیهای کاغذی را زیر سوال میبرد.
بنابراین در حالیکه در نگاه اول ممکن است جایگزینهای بستهبندی کاغذی پایدارترین گزینه به نظر برسند، برندها باید به دقت فکر کنند که آیا اعتبار پایداری بستهبندی کاغذی چالشهای دیگر را جبران میکند یا خیر.
آیا بستهبندیهای کاغذی سودآورتر هستند؟
پلاستیک یک گزینه جذاب برای تولیدکنندگان است زیرا ارزانترین ماده رایج بستهبندی است. یک مطالعه نشان داد که برای ساخت 1000 کیسه کاغذی 3.4 برابر انرژی مصرف میشود تا کیسههای پلاستیکی. با این حال تعهد مصرفکنندگان جوان به مبارزه با تغییرات آب و هوایی تقاضا برای بستهبندیهای کاغذی را افزایش داده است. بر پایه تحقیقی که به تازگی انجام شده، 86 درصد از مصرفکنندگان زیر 45 سال حاضرند تا هزینه بیشتری را برای محصولات بستهبندی شده پایدار بپردازند.
در آپریل سال 2022، انگلستان مالیات بسته بندیهای پلاستیکی (PPT) را معرفی کرد که در بسیاری از کشورهای عضو اتحادیه اروپا از جمله ایتالیا و اسپانیا نیز پیش از این معرفی شده بود. به هر بستهبندی پلاستیکی با کمتر از 30 درصد پلاستیک بازیافتی تولید یا وارد شده به بریتانیا، 200 پوند در هر تن مالیات تعلق میگیرد. ایالات متحده هم میتواند با معرفی PPT خود، از این کشورها پیروی کند، که میتواند تولیدکنندگان را از استفاده از چنین موادی منصرف کند و در درازمدت آلودگی پلاستیکی را کاهش دهد.
همچنین ممکن است ممنوعیت گستردهای برای پلاستیکهای یکبار مصرف اجرا شود. گامهای کوچکی در این راستا برداشته شده است مانند برنامههای وزارت کشور ایالات متحده برای حذف تدریجی فروش محصولات پلاستیکی یکبار مصرف در پارکهای ملی و سایر زمینهای عمومی تا سال 2023.
به طور کلی این اقدامات، جایگزینهای قابل بازیافت مانند بستهبندیهای کاغذی را جذابتر میکند.
بستهبندیهای کاغذی چقدر هویت برند را حفظ میکنند؟
یک نظرسنجی جهانی که به تازگی انجام شده نشان داد که 75 درصد از شرکتها به بستهبندی پایدار متعهد شده اند. با وجود این که پایداری مهم است، شرکتها باید اطمینان حاصل کنند که این امر طرح یا دسترسی به بستهبندی آن را به خطر نمیاندازد.
به کارگیری بستهبندی برای خریداران باید ساده باشد و این در هنگام انتخاب بستهبندیهای پایدار برای محصولات نیز باید در اولویت قرار گیرد. به همین ترتیب، انتخاب مادهای که مانع از استایل برند میشود میتواند باعث واکنش شدید شود.
یکی از نمونههای آن زمانی بود که Nestle بستهبندیهای Quality Steet خود را تغییر داد تا سازگارتر با محیطزیست باشد و در نتیجه رنگی کسلکننده خلق کرد که طرفداران را خشمگین نمود.
بستهبندیهای کاغذی تنها گزینه پایدار برای غذا نیستند.
کاغذ یکی از قابل بازیافتترین مواد است با نرخ بازیافت 68.2 درصد در امریکا. با این وجود تنها 20.8 درصد از ظروف کاغذی و بستهبندیهای بازیافت میشوند. همانطور که پیش از این اشاره شد، بیش از یکچهارم از ضایعات مراکز دفن از مواد کاغذی تشکیل می شوند.
این موضوع به خاطر مبحث wishcycling (دفع زبالههایی که در سیکل بازیافت قابل بازیافت نیستند) است. در حالی که این کار با نیت خیر انجام میشود به امید این که این موارد بازیافت شوند، اما نتیجهای معکوس دارد.
wishcycling زباله غیرقابل بازیافت یا زباله قابل بازیافتی است که آلوده شده است. اقلام را فقط در صورتی میتوان بازیافت کرد که عاری از بقایایی مانند موادغذایی باشند. بستهبندیهای کاغذی مواد غذایی بهویژه در معرض ریسک هستند زیرا تمیز کردن آنها اغلب از ظروف پلاستیکی یا شیشهای سختتر است.
پیشرفتهای زیادی در تولید مواد اولیه پایدار بستهبندی رخ داده است. نشاسته ذرت قابل کمپوست را میتوان برای تولید ظروف و سینیها به کار گرفت و به عنوان جایگزینی عالی برای جعبههای بیرونبر پلیاستایرن که قابلیت ارسال به مراکز دفن دارند به حساب آورد.
حتی دانههای قارچ و آووکادو میتوانند بستهبندی تولید کنند با این امکان که دانههای آووکادو جایگزین پلاستیکها شوند. همه اینها زیست تخریبپذیر و حتی قابل کمپوست هستند و پس از استفاده به فضای بسیار کمتری نسبت به بستهبندیهای پلاستیکی سنتی نیاز دارند.
بنابراین سوال اینجاست که آیا بستهبندی کاغذی میتواند بهتر از پلاستیک برای مواد غذایی عمل کند؟
کاغذ یک ماده بستهبندی مفید است اما شرکتها میتوانند در جستجوی جایگزینهای سازگار با محیطزیست برای پلاستیک، خلاقتر و با ذهن بازتر عمل کنند. آینده دارای مجموعهای از پیشرفتها در مواد پایدار است که ایجاد تغییرات زیاد در نحوه بستهبندی مواد غذایی را باعث خواهند شد. با این وجود، تا زمانی که فناوریهای جدید به طور کامل از نظر عملی آزمایش نشوند، مدتی طول میکشد تا صنعت بهطور گسترده مواداولیه جایگزین برای بستهبندی موادغذایی را تجربه کند.