سهیل چهره ای
آنهایی که با دنیای هنر سروکار بیشتری دارند می‌دانند که یکی از راه‌های ارتقای مهارت‌های هنری، بازدید از گالری‌های هنری، معاشرت با سایر هنرمندان و در کل دیدن و هر چه بیشتر دیدن است. به عقیده من این عمل می‌تواند در بسیاری جنبه‌های دیگر نیز کاربرد داشته باشد. در همین راستا بود که با وجود فشردگی شدید کارهای نشریه و تداخل نمایشگاه‌های بسته‌بندی استانبول با ماشین‌آلات گلفود دبی و فاصله اندک این دو با نمایشگاه اصفهان پلاست، به هیچ عنوان نتوانستم خودم را راضی به لغو یکی از آنها کنم. در واقع آنچه که بازدید سال‌های گذشته به من آموخته بود، مانع از این شد که این کلاس درس بی‌نظیر و رایگان را از دست بدهم.
بازدید از نمایشگاه‌های معتبر صنعتی، داشته‌های زیادی برای آموختن دارد از جمله اطلاع از آخرین پیشرفت‌های تکنولوژیکی، آگاهی از ورود شرکت‌های جدید به عرصه رقابت، آشنایی با روش‌های تجاری و ارایه خدمات فعالین صنعتی و از همه مهم‌تر اطلاع از گرایش‌های آینده بازار. البته باید بازدیدکنندگان را به دو دسته تقسیم کرد: کسانی که خود ارایه‌دهنده این خدمات هستند و آنهایی که خریدارند.
آنچه که به وضوح می‌توان در این رویدادهای خارجی دید، پیشرفت و بهبود در زمینه‌های مختلف چه برگزاری و چه سطح کیفی محصولات عرضه شده است. امسال نمایشگاه Eurasia Packaging تحولی بزرگ را به خود دید، افزوده شدن دو بخش دیگر یعنی ماشین‌آلات شکلات و چاپ. همان‌طور که می‌دانید در ترکیه 7 انجمن در بخش‌های مختلف بسته‌بندی فعالیت دارند که همگی در برگزاری این نمایشگاه نقش ایفا می‌کنند. آمار غرفه‌داران به نسبت سال گذشته حدود 2برابر شده و به 1200 شرکت کننده رسیده بود. نکته مثبتی که شاید بیشتر از سایر موضوعات به چشم می‌آمد حضور چند شرکت از برندهای بزرگ در صنعت بسته‌بندی به‌طور مستقیم در این نمایشگاه بود.
از Gulfood Manufacturing هم چیزی کمتر از این انتظار نداشتم: نمایشگاهی به غایت رو به پیشرفت و دارای استراتژی مدون برای بهبود در هر سال از برگزاری. رویدادی که حضور بسیاری از برندهای ممتاز جهانی در آن تبدیل به موضوعی قابل انتظار شده است. این حضور از آنجایی اهمیت بیشتری می‌یابد که بدانیم این رویداد در سال‌های گذشته به‌عنوان یکی از بخش‌های جانبی گلفود که نمایشگاهی غذایی است برگزار می‌شد با این وجود در نخستین دوره به بزرگترین نمایشگاه ماشین‌آلات و فرآیندهای مرتبط با بسته‌بندی در آسیا و خاورمیانه تبدیل شد. امسال تعداد غرفه‌داران به حدود 1500 رسید.
قصد خواندن مرثیه نیست اما بد نیست بدانیم امسال تعداد غرفه‌های ایرانی حاضر در استانبول از 4 به 2 رسید. در دبی نیز از 11تای چند سال قبل به عدد مشابه 2 غرفه دار رسیدیم. حضور صنعت بسته‌بندی ایران در نمایشگاه‌های خارج از کشور به طرز تاسف‌آوری کمرنگ شده است. در مورد علت‌های آن به تعدد صحبت شده است اما در هر حال این نتیجه دلهره‌آور حاصل کار امروز ماست. جهان صنعت و تجارت با سرعتی غیرقابل مهار رو به جلو در حال حرکت است اما ترمز خودروی صنعت ما آنچنان محکم است که گویی این خودرو اصلا چرخی برای حرکت ندارد. رکود داخلی دیگر هیچ جای بحثی را برای حضور بهتر در بازارهای خارجی باقی نگذاشته است اما کماکان در بر همان پاشنه سابق می‌چرخد. در هنگام بازدید از نمایشگاه گلفود بر حسب اتفاق مالک یکی از بزرگترین شرکت‌های غذایی ایران را دیدم. به من خبر از خرید 6 میلیون یورو ماشین‌آلات از این نمایشگاه داد. اما سهم صنعت بسته‌بندی ما از این خرید چه بود: صفر!
به شکل و سرعتی عجیب در حال از دست دادن جایگاه سابق منطقه‌ای‌مان هستیم. دنیا منتظر ما نمانده است و کشورهای رقیب منطقه‌ای به شدت از این تضعیف جایگاه استقبال نیز می‌کنند. ترک‌ها به بازاریابان‌شان در ایران سفارش گرفتن پروژه می‌دهند، آن هم به هر قیمتی زیر قیمت تولیدات ایرانی! خواب غفلت‌مان به خواب اصحاف کهف تبدیل شده است، بیداریمان آرزوست!
