سهیل چهره ای
خوردن و نوشیدن نیازهای ابتدایی انسان هستند که باید هر روز و در هر کشوری در دنیا پشتیبانی شوند. میلیون ها انسان کماکان دسترسی به آب آشامیدنی تمیز ندارند و از سوء تغذیه یا آلودگی غذایی رنج می برند. سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل (FAO) به طور مداوم از این موضوعات گزارش تهیه می کند.
در دنیایی که مواجه با افزایش مداوم جمعیت هستیم، تغذیه مردم و فراهم کردن آب آشامیدنی سالم برای آنان یکی از پرچالش ترین نیازهای آینده خواهد بود. آگاهی رسانی های عمومی و رسانه ها همگی زمان های طولانی درگیر کلیات و جزییات این موضوع بوده اند. متخصصان نیز راه کارهای خود را در این زمینه ارایه می دهند. تحقیقات و ارزیابی های زیادی برای اینکه تا سال 2025 چگونه باید 5/9 میلیارد انسان را سیر نگه داشت هر روز بیشتر می شود.
در میان تمام راه کارها و ارزیابی های متفاوت، یکی از آنها را نمی توان به هیچ عنوان از نظر دور داشت: نقش فناوری. بدون فناوری هوشمند قادر نخواهیم بود تا در آینده از پس جمعیت عظیم انسانی و نیازهای غذایی آن برآییم. فناوری همچنین به حفظ ارزش های غذایی نیز کمک شایانی می کند و باید بپذیریم که حمل و نگهداری مناسب غذا و نوشیدنی نیاز به تجربه و صلاحیت کافی دارد. فهوای کلام شاید این عبارت باشد: ” فناوری در خدمت مردم ” .
در قرن جدید سرعت پیشرفت های تکنولوژیکی قابل مقایسه با سده های گذشته نبوده است. در حوزه مورد بحث ما، ماشین صحیح باید انعطاف پذیر و دارای کاربردهای گوناگون زیادی باشد. با این روش می توانیم عادت های متفاوت غذایی را در رژیم های مختلف حفظ کنیم . غذا در هر جایی که تولید شود، کیفیت و ایمنی دو موضوع جدانشدنی از آن خواهند بود. با کنترل دقیق و اندازه گیری های بهداشتی، کیفیت محصول همیشه باید تحت ارزیابی باشد. امروزه، غذا و نوشیدنی های بدون بسته بندی دیگر موضوعی ناپذیرفتنی و غیر قابل تصور هستند. بسته بندی ها اغلب عملکرد و هیجان را با هم دارند. استفاده بهینه از منابع تولید، روز به روز به موضوعی مهم تر تبدیل می شود. قابل اعتماد بودن و عملکرد بالا موضوعاتی تصادفی نیستند. آنها نتیجه عملی ترکیب فناوری های پیشرفته و پشتیبانی خدمات مشتری در حین یک فرآیند تولید هستند.
با توجه به شرایط سیاسی فعلی که در آن هستیم و مذاکرات هسته ای که تقریبا تمامی ارکان مملکت از سیاست تا صنعت و اقتصاد به آن گره خورده است و با توجه به توافق احتمالی طرف های درگیر(انشاءالله)، تمرکز بر صادرات موضوعی غیرقابل بحث خواهد بود. با توجه به برداشته شدن محدودیت های موجود از قبیل مراودات بانکی یا امکان واردات آزاد ماشین آلات یا مواد اولیه خام مورد نیاز صنایع، دیگر بهانه ای برای عقب ماندگی نخواهد بود. از آن جایی که صنایع غذایی ما پس از نفت بیشترین سهم را در صادرات در سالیان گذشته داشته است و با توجه به پتانسیل موجود، پیش بینی اینکه این روند در سال های آینده نیز پابرجا باشد به هیچ عنوان غیرمنطقی نیست. اما صنعت بسته بندی ایران چه در بخش ماشین آلات و چه در بخش مواد اولیه باید چالاک تر باشد. صنعت بسته بندی نقش کلیدی خود در عرضه محصولات کشاورزی و غذایی، هم از نظر کمی و هم کیفی را حفظ خواهد کرد. از طرف دیگر خود این صنعت به تنهایی قابلیت های زیادی برای حضور در بازارهای خارج از کشور خواهد داشت.
آنچه این صنعت باید مورد توجه ویژه قرار دهد مسایل و نیازهای روز بازارهای جهانی همچون کیفیت تولید، توان تولید در تیراژهای پایین، خدمات و پشتیبانی مناسب و رعایت کلیه استانداردهای بهداشتی تولید مواد غذایی و دارویی در بالاترین سطح است. راحتی مصرف و سلامت کالاهای تولیدی به خصوص در صنعت غذا در سرتا سر دنیا موضوعی مهم و در بالاترین اولویت ممکن است. تولید کنندگان غذایی نیز باید بدانند که ورود بهترین کالاهای کشاورزی و غذایی ما، حتی آنهایی که درشان مزیت استراتژیک داریم، به بازارهای معتبرجهانی بدون رعایت کلیه الزامات سخت گیرانه بازارهای هدف، غیرممکن خواهد بود. محافظت همراه با طول عمر بیشتر مواد غذایی موضوعی غیرقابل مماشات در استانداردهای بهداشتی وارداتی بسیاری از کشورهاست.
با مثبت اندیشی نسبت به پایان مذاکرات هسته ای ایران و ثبات و آرامش نسبی که بر سیاست های اقتصادی و صنعتی کلان کشور حاکم شده است، آرزوی آینده ای بهتر برای مردم ایران در سال 94 آرزویی دست نیافتنی نخواهد بود.
