بیماری همه‌گیر COVID-19 زندگی امریکاییان را از بسیاری جهات مورد تغییر قرار داد ازجمله اولویت‌های آنان برای انتخاب انواع مختلف بسته‌بندی. همه‌گیری جهانی تاثیری دراماتیک بر برداشت و تصور از بسته‌بندی داشته است. در ابتدای سال، نگرانی‌ها حول پلاستیک‌های شناور در اقیانوس‌ها، وظایف زیست‌محیطی و چالش‌های اقتصادی بازیافت متمرکز بود که در برخی مواقع باعث ایجاد شک و بدبینی درخصوص ارزش بسته‌بندی و زیست‌پذیری آن نیز شده بود. اما پس از ایجاد همه‌گیری، بسته‌بندی نقشی کلیدی‌تر از گذشته در تضمین سلامتی و ایمنی مردم یافت.
با وجود اینکه ارزش بسته‌بندی در نزد عموم بیشتر از گذشته اهمیت یافته است، اما نگرانی‌های گذشته فراموش نشده است. در گیرودار توقف نسبی اقتصاد و تجارت، صنعت بسته‌بندی باید بیش از پیش تامل کند تا تضمین شود که زنجیره ارزش آن، بهای بیشتری به محیط‌زیست و جامعه خواهد داد و خواهد توانست نقش کلیدی در بازسازی اقتصادی داشته باشد که جهان ما بی‌نهایت به آن نیازمند است.
در این مقاله به چهار روشی که ما معتقدیم چرخه ارزش بسته‌بندی می‌تواند تاثیرات بعدی بیماری کرونا را کم کند و اینکه، چطور می‌توانیم آینده‌ای قدرتمند را رقم بزنیم، اشاره می کنیم:
1) مصرف‌کنندگان ممکن است بیشتر از پیش قدردان ارزش بسته‌بندی باشند اما کماکان می‌خواهند که سیستم دایره‌ای بسته‌بندی داشته باشند.
از آغاز پیدایش کووید19، تاکید رسانه‌ای بسیاری بر نقش بسته‌بندی در رساندن کالاها به منزل و اولویت مصرف‌کنندگان به کالاهای بسته‌بندی شده انجام پذیرفته است. بستهبندیهای یک‌بار مصرف نزد مصرف‌کنندگان محبوبیت بیشتری یافته‌‌اند چراکه آنان و همچنین کارفرمایان تمایل دارند تا ریسک انتقال ویروس به حداقل برسد و بهداشت در بهترین شرایط رعایت شود. بسته‌بندی اکنون به عنوان ابزاری ارزشمند در محافظت از کالا و مصرف‌کننده شناخته می‌شود. همچنین در افزایش طول‌عمر و رساندن ایمن کالا.
اما هر چه که ماندن مصرف‌کننگان در خانه بیشتر باشد، آگاهی‌شان از الگوهای مصرف و نیز دور انداختن بیشتر می‌شود. با جمعآوری ضایعات که در نزدیکی منازل انجام می‌شود، مصرف‌کنندگان بلافاصله با تاثیر ظاهری مصرف‌شان رودررو می‌شوند. ضایعات غذایی به جای درب پشتی رستوران‌ها در سطل‌های زباله آشپزخانه جمع می‌شوند و تحویل محصول درب منزل بیشتر می‌شود که نتیجه آن افزایش تعداد بسته‌بندی‌هایی است که پیش از این در فروشگاه‌ها و دور از چشم قرار داشتند. بسته‌بندی‌هایی که غذاها را به درب منزل تحویل میدهند و غذاهایی که تا پیش از این در رستوران مصرف می‌شدند، اکنون سطل زباله منزل مصرف‌کننده و جایگاه ظروف بازیافتی آنها را پر می‌کنند. از این پس آنان موارد بسته‌بندی بیشتری را به چشم خواهند دید که دیگر در سطل‌های کنار خیابان بازیافت نمی‌شوند.
غیرواقع نیست اگر بگویم که هر چه مصرف‌کنندگان از تاثیر مصرف و دور انداختن کالا یا بسته‌بندی‌اش بیشتر آگاه می‌شوند، وجدان محیط‌زیستی‌شان بیشتر بیدار می‌شود و نگرانی‌شان از مواداولیه‌ای که بازیافتشان آسان نیست افزایش می‌یابد.
ممکن است ما تغییر در سیاست‌هایی را شاهد باشیم که توصیه می‌کنند تاکید بر ممنوعیت‌های برخی مواداولیه بیشتر باشد و محصولات برای محیط‌زیست طراحی شوند. می‌توان پیش‌بینی کرد که سرمایه‌گذاری و پشتیبانی از گسترش فناوری‌ها و فرآیندهایی که بازیافت و استفاده مجدد بسته‌بندی‌ها را گسترش میدهند، افزایش یابد. شاید سرمایه‌گذاری، پشتیبانی از سیاست و یک استراتژی هماهنگ و خلاق مورد نیاز باشد. این نگرش می‌تواند محرک اقتصادی ارزشمندی برای خروج از رکود ناشی از ویروس باشد.
علاوه بر این، همینطور که مصرف‌کنندگان در پی مدیریت بهتر ضایعات خانگی خود هستند، آموزش صحیح و روشن بازیافت می‌تواند کمک فراوانی در راستای بهبود شرایط باشد.
2) تعاریف ما از بازیافت نیاز به گسترش و هماهنگی بیشتر دارد
می‌توان انتظار داشت که هر چه جوامع ما بیشتر درگیر فاصله‌گذاری اجتماعی شوند، فروش کالا به صورت تحویل در منزل نیز بیشتر خواهد شد. AMERIPEN به‌تازگی ابراز کرده است که بسته‌بندی برای تجارت الکترونیک به‌طور کلی متفاوت از خرده‌فروشی‌های سنتی و متداول خواهد بود. با افزایش تحرکات و تغییرات در زنجیره توزیع تجارت الکترونیک، بستهبندیهای چندلایه و انعطاف‌پذیر نقشی مهم‌تر در محافظت از محصول خواهند یافت چراکه کاهش وزن برای حمل موضوعی مهم است. علاوه بر این از آنجایی که خوردن غذا در حال حرکت، رو به گسترش است، اما به خاطر دسترسی محدود به رستوران‌ها در این روزها، خدمات بیرون‌بر رونق بیشتری دارد که به طبع آن بسته‌بندی نیز بیشتر درگیر خواهد بود.
در بسیاری از این سناریوها به‌کارگیری بسته‌بندی‌هایی که بازیافت آنها دشوار است متحمل است به همین خاطر از چرخه بازیافت کنار خیابانی حذف می‌شوند. در بحث بستهبندیهای به کار گرفته شده در خدمات غذایی، با وجود اینکه برخی ممکن است قابل بازیافت یا تجزیه باشند، ترس از آلودگی غذایی یا کمبود دسترسی به خدمات دفع زباله، مانع به ثمرنشینی تلاش‌ها برای بازیابی این بسته‌بندی‌ها می‌شود.
در دنیای پس از COVID19، جایی که تحویل درب منزل کماکان در پیش‌بینی‌ها بالا خواهد بود و نیز علاقه‌مندی به استفاده از پلاستیک‌ها و مواداولیه دشوار برای بازیافت، جزو احتیاط‌های لازم برای سلامتی به‌شمار خواهد آمد، فناوری‌های در حال ظهور، ارزشمند می‌شوند. ما نیاز به تعاریف و سیاست‌هایی داریم که بازیابی این نوع از بسته‌بندی‌ها را پشتیبانی کنند.
ما همچنین نیاز به رشد و تشویق تحقیق و پیشرفت‌ها برای شناسایی موثرترین روش‌ها در جهت جمعآوری، جداسازی و فرآیند مجدد مواداولیه بسته‌بندی و فناوری‌هایی داریم که بتوانند تضمین‌کننده پاسخگویی سیستم در گرایش‌های آینده مصرفی باشند. از آنجایی که تجارت الکترونیک و غذای بیرون‌بر مطابق با پیش‌بینی‌ها رشد خواهند کرد، درغیاب بسته بندی های جایگزین تک‌ماده‌ای که همان میزان محافظت را داشته باشند، ما نیاز به شناسایی راه‌هایی برای جداسازی بستهبندیهای چندماده‌ای برای بازیابی یا یافتن کاربردهای جدید برای مواد ترکیبی داریم. علاوه بر این ما نیاز به یافتن بهترین راه‌ها برای جمعآوری بستهبندیهای آلوده به موادغذایی داریم تا از انتقال آنها به سایر مواد جلوگیری شود.
3) استراتژی‌های بستهبندیهای قابل استفاده مجدد ممکن است ما را به سمت نمونه‌های صنعتی‌تر سوق دهد
برای کاهش ریسک امکان انتقال ویروس، تعداد زیادی از رستوران‌هایی که غذاهای سریع حاضر می‌کنند، استفاده از بستهبندیهای چند بار مصرف را به حالت تعلیق درآورده‌اند و ایالت‌ها شروع به لغو ممنوعیت مصرف کیسه‌های خرید پلاستیکی کرده‌اند. این اقدامات بسیاری را بر آن داشته تا نسبت به آینده بسته‌بندی چند بار مصرف نگران شوند.
AMERIPEN نگرش‌های متفاوتی نسبت به این موضوع داشته و فرصت‌هایی را برای تعریف مجدد و تجاری‌سازی بستهبندیهای چندبار مصرف در نظر گرفته است. حرکت به سمت نمونه‌های صنعتی‌تر، جایی که این نوع بسته‌بندی‌ها در مراکز صنعتی پیش از ورود به چرخه به‌کارگیری مجدد، تمیز می‌شوند، نمونه‌ای از نگرش‌ها و روش‌های آینده در این زمینه است. از طرفی ریسک اعتماد به تلاش‌های مصرف‌کنندگان برای تمیز کردن این ظروف و انتقال ویروس به خاطر دست به دست شدن آنها با این روش از بین خواهد رفت.
اما این برنامه‌ها در حال تکوین هستند و گسترش آینده آنها نیازمند پشتیبانی است. هم تغییر سیاست و هم سرمایه‌گذاری‌های مالی نیازمند است تا ما به سوی شرایطی بهداشتی‌تر برای بستهبندیهای چندبار مصرف پیش رویم.
همچنین تحقیقات و توسعه زیادی برای آزمون و خطای طراحی‌های جدید و سیستم‌هایی که در استفاده مجدد این بسته‌بندی‌ها کارآمد باشند باید انجام شوند.
4) فاصله‌گذاری اجتماعی و نگرانی‌های انتقال ویروس، منجر به ایجاد اتوماسیون در حمل‌ونقل و جداسازی خواهد شد
برخی جوامع در امریکا، جمعآوری و بازیافت کنار خیابانی را موقتا متوقف یا به‌روز کرده‌اند. این شهرها در تلاش هستند تا هم تعداد کارکنان را حفظ کنند و هم جداسازی را با رعایت فاصله‌های اجتماعی انجام دهند.
برخی برنامه‌ها که بر روی ظروف کوچکتر بدون استفاده از اتوماسیون متمرکز بودند، کار خود را به خاطر حفظ سلامت کارکنان متوقف کرده اند. برنامه‌های بزرگتر که از چرخ‌دستی استفاده می‌کردند تاثیر کمتری پذیرفته‌اند. در کارخانه‌های جداسازی برای بازیافت، به‌کارگیری جداسازی نوری و رباتیک برای بهبود جداسازی و کاهش ریسک ارتباط‌های نزدیک انسانی، موضوعی حیاتی شده است. استفاده از این فناوری‌ها رو به افزایش است. فناوری‌هایی که احتمالا آینده بازیافت را خواهند ساخت.
اتوماسیون، با خود راندمان طولانی‌مدت را به ارمغان می‌آورد اما سرمایه‌گذاری‌ها در این زمینه آن هم در شرایط سخت بودجه‌ای در این شرایط اقتصادی اندک شده است. صنعت بسته‌بندی توانسته تا استراتژی‌های موثری را برای افزایش همکاری بین سرمایه‌گذاران، شرکت‌های بسته‌بندی و بازیافت‌کنندگان به کار گیرد تا حرکتی رو به جلو اتفاق بیافتد.
تصویرسازی دوباره و عمل
همزمان با اینکه به آینده بعد از اپیدمی می‌نگریم، فرصتی دست داده تا به نقاط ضعف خود نیز نگاهی دوباره بیاندازیم. برای آغاز نیاز است تا بسته‌بندی را به‌عنوان یک سیستم ببینیم و درک کنیم که تغییرات چگونه خواهد توانست چرخه ارزش دوباره‌ای را ایجاد کند.
خلق استراتژی متحد که یادآور ارزش بسته‌بندی باشد اما همزمان با راه‌های تمرکز بر ضعف‌هایمان نیز استوار باشد، می‌تواند ارزش اقتصادی ایجاد کند، کارکنان را به کار بازگرداند و چرخه توزیع را تقویت کند. آسان و ارزان نیست اما اگر چرخه ارزش بسته‌بندی را حول استراتژی‌‌ای که بر پایه اصول زیست‌محیطی و سلامت انسان بنا شده است، بنیان بگذاریم، خواهیم توانست راه‌هایی برای افزایش راندمان و ایجاد سود متقابل را بیابیم.
بسته‌بندی پایدار چیزی بیش از یک طراحی است. این نگرش احتیاج به تغییر سیستم فکری، کشف و پرداختن به پیامدهای ناخواسته و برنامه‌ریزی پیشرفته دارد.
