دهه گذشته پرتحول‌ترین و پرچالش‌ترین دوران برای صنعت لیبل بود، همچنین برای تمام بخش‌های بسته‌بندی و مصرف‌کنندگان نهایی که هر روز از لیبل‌ها با هدف‌هایی همچون تزیین، بازاریابی، توزیع و ردیابی استفاده می‌کردند. پیشرفت‌ها و نوآوری‌های مستمر در مواداولیه لیبل‌ها همچنین فناوری و کاربردهای جدید و نیز معرفی لیبل‌های واکنش‌پذیر، همگی همزمان با رشد تولید ناخالص داخلی، هر سال رشد داشته‌اند. لیبل‌های خودچسب نیز در این میان جایگاه خود را به‌عنوان فناوری دارای اولویت تحکیم کرده‌اند.
یکی دیگر از تاثیرگذارترین تغییرات تکنولوژیکی در این حوزه، سرعت رشد چاپ دیجیتال لیبل – که اکنون حدود 30درصد از کل نصب ماشین‌های چاپ جدید در بخش خودچسب‌ها را به خود اختصاص داده‌اند- بوده است که مزیت‌هایی همچون قابلیت انجام سفارش در تیراژ پایین، لیبل‌های شخصی، لیبل‌های مجزای منحصربه‌فرد و امکان محافظت از نام تجاری را همراه امکان داشتن تنوع در سفارشات، با خود داشته است. دیجیتال همچنین باعث ایجاد و ارایه راهکارهای پایدار بیشتر- به خاطر حذف پلیت‌ها و مواد پلیت‌ساز، کاهش ضایعات تنظیم و به کاراندازی، چاپ به تعداد دقیق مورد نیاز و نیز راندمان بالاتر- برای خریداران نهایی شده است.
نباید از نظر دور داشت که چالش‌های زیست‌محیطی و پایداری زیادی در فضای کلی مواداولیه مورد استفاده در لیبل‌های خودچسب وجود دارد که باید خود را آماده رویارویی با آن کند. در شرایط فعلی بسته به نوع لیبل خودچسب، چسب تر، اسلیو، تمام لفاف و درون قالب، از انواع مواد اولیه‌ای چون کاغذ، پلاستیک، مواد مصنوعی یا سایر مواد برای انتقال تصویر چاپی استفاده می‌شود که به‌طور مرتب بر روی گستره بزرگی از محصولات یا ظروف به کار گرفته می‌شوند. مواد اولیه لیبل‌های خودچسب از ساختار ساندویچی مواد رویه، چسب و تویی‌های جداشونده تولید می‌شوند که بی‌شک بیشترین چالش‌های دشوار را پیش‌روی خود می‌بینند.
لایه سطحی لیبل یکی از کلیدی‌ترین عناصری است که مصرف‌کننده نهایی برای آن پول می‌دهد و غیرطبیعی نیست که زیر فشارهای امروزه زیست محیطی جهانی، بیشترین سختی را برای مطابق شدن با قوانین زیست‌محیطی و پایداری و نیز راحتی در دفع زباله متحمل شوند. در سطح جهانی، گرایش‌های جدیدتری برای درج لوگوی میزان مطابقت با محیط‌زیست بر روی بسته‌ها یا لیبل‌ها نیز به وجود آمده است. این موارد شامل محصولات به دست آمده از جنگلهای پایدار و تحت حفاظت، چاپ سبز پایدار، لیبل‌زنی با تعیین میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای، لوگوی بسته‌بندی‌های زیست تخریب‌پذیر و… می‌شود. تمام این صنایع موارد بسته‌بندی و لیبل‌زنی را به سمت آینده‌ای سبزتر پیش می‌برند.
نیاز است تا برخی از لیبل‌ها با ظرفشان بازیافت شوند یا اینکه از روی آن شسته شده و یا پس از چند بار به‌کارگیری برداشته شوند. سایر لیبل‌ها نیز باید زیست تخریب‌پذیر یا بدون هیچ ماده شیمیایی خاصی باشند. به نظر می‌آید نیازها و درخواست‌ها از نقطه نظر کانورترها و خریداران، همچنین مصرف‌کنندگان نهایی و گروه‌های طرفدار محیط‌زیست، فشار زیادی بر تولیدکنندگان وارد کند. قوانین ملی و بین‌المللی نیز فشار بیشتری را بر دفع ضایعات ناشی از تولید لیبل، تویی‌ها و قالب وارد خواهند آورد.
راهکارها برای ضایعات تویی خودچسب‌ها، رشد خوبی داشته‌اند همراه با طرح‌هایی از سرتاسر جهان که ضایعات بازگشتی را به مصالح و کف‌پوش‌های ساختمانی، دستمال حوله‌ای که می‌تواند در دستشویی‌های هتل‌ها و هواپیما استفاده شوند یا گلوله‌های سوخت تبدیل می‌کنند. در اروپا، ضایعات تویی کاغذی دوباره به عنوان پالپ درون کاغذها یا بسته‌بندی‌های جدید مورد استفاده قرار می‌گیرند.
جداسازی لیبل‌های خودچسب در چرخه بازیافت بطری‌های شیشه‌ای خود یک چالش است. در حال حاضر فناوری معرفی شده توسط Avery Dennison این امکان را ایجاد کرده تا بتوان مواداولیه لیبل را از بطری شیشه‌ای جدا کرد، فناوری‌ای که در حال حاضر شرکت Heineken فرانسه آن را به کار گرفته است. در ژاپن، تولیدکنندگان انواع لیبل‌های خودچسب از 80درصد PET بازیافت شده به دست آمده از بطری را برای تولید مواداولیه لیبل استفاده می‌کنند.
ابتکار دیگر، استفاده از ترکیب ضایعات پلاستیک و تبدیل آن به سنگفرش بادوام و سبک پیاده‌رو برای جایگزینی بتن است. همین‌طور که این و سایر خلاقیت‌ها در روش‌های بازیافت در حال رشد هستند، تصویر کلی و درک از ضایعات تویی‌های خودچسب و بسته‌بندی در حال مثبت‌تر شدن است. تمام این راهکارها برای آینده کانورتینگ لیبل ضروری است.
امروز، بزرگترین سازمان‌های مصرف‌کننده لیبل- مالکان نام‌های تجاری، گروه‌های خرده‌فروشی، تولیدکنندگان کالاهای مصرفی و…- به‌طور مرتب تامین‌کنندگان لیبل خود را با مدارک و یافته‌های علمی درخصوص راندمان مواد اولیه برای استفاده مسوولانه از منابع آشنا می‌کنند تا دغدغه‌های زیست‌محیطی و پایداری در تولید این محصول را لحاظ کنند. ایجاد شفافیت درباره اینکه کجا و چگونه مواداولیه تولید و ضایعات آنها به چه روشی دفن می‌شوند، از دیگر موارد مورد بحث است.
در کنار هم، تمام این نوآوری‌ها منجر به تولید لیبل‌های سبک‌تر و نازک‌تر، تامین کاغذ از جنگلهای مدیریت شده، استفاده از محتویات بازیافت شده در کاغذهای لیبل، کاغذهای لیبل عاری از مواد شیمیایی، تولید سطوح زیست‌تخریب‌پذیر، لیبل‌های قابل تجزیه، فیلم‌های پایه ذرت و چسب‌های قابل بازگشت به طبیعت شده است.
بیرون از پایداری لیبل‌های خودچسب و خلاقیت‌های زیست‌محیطی، بخش شرینک اسلیو نیز نوآوری‌های جدیدی را به خود دیده است. به عنوان مثال Sleever International اسلیوهای LDPET را ارایه کرده که 100درصد امکان بازیافت ظرف اسلیو شده را با استفاده از رزین‌های کاملا بازیافت شده فراهم کرده است، پیش‌نیازی برای تولید ظروف جدید.
گرایش جدید دیگر، بازیافت ظروف PET اسلیو شده است که شرکت Sun chemical Corporation ارایه کرده و از چسب‌های بازگشت‌پذیر برای اتصال در آن استفاده شده است. در اینجا، اسلیو پیش از ورود به فرآیند بازیافت جدا می‌شود و نیاز به تغییرات در فرآیند بازیافت در کارخانه ندارد.
همان‌گونه که در مثال‌های بالا گفته شد، صنعت لیبل بسیار تطابق‌پذیر است و در مواجه با چالش‌ها و تغییرات ناشی از آن، بسیار سریع عمل می‌کند. خواسته‌های جدید در موضوعاتی همچون پایداری، محیط‌زیست، بازیافت و مدیریت ضایعات در 10 سال گذشته رشدی روزافزون داشته‌اند اما دنیای لیبل‌ها نیز توانسته به سرعت خود را با این نیازها مطابقت دهد.
هنوز چالش‌هایی برای حل کردن و پیشرفت‌های بیشتری برای ارایه، در راه هستند. خودچسب و اسلیوها با سرعتی بی‌سابقه در حال رفع مشکلات و ایجاد فرصت‌های جدید هستند.
