در هنگام صحبت درخصوص تصمیم‌گیری برای مرکبهای ویژه بازار لیبل‌ها و بسته‌بندی‌های انعطاف‌پذیر، این سوال پیش می‌آید که بهترین گزینه کدام است؟ فلکسوگرافی یا دیجیتال، فرآیندهای کلیدی هستند که نیاز به توجه دارند.در سالهای اخیر، هزینه چاپ دیجیتال کاهش یافته است. در حقیقت در این مدت به خاطر قابلیت کار سفارشی آن هم در چاپ‌های دور کم، برای کانورترهای بسته‌بندی انعطاف‌پذیر و لیبل‌ها، جذاب‌تر از گذشته شده اند. اما موضوع در واقع چیزی بیشتر از اینهاست. چندین عامل کلیدی برای رشد زیاد چاپ دیجیتال در این بخش از بازار وجود دارد.
نخست، سرعت تجهیزات بیشتر و بیشتر شده است. موضوع تاثیرگذار در این میان، خود تولیدکنندگان هدهای چاپی هستند. آنها درک کرد‌ه‌‌اند که برای تبدیل شدن به جایگزینی رقابتی نسبت به فلکسوگرافی،نیاز به هدهای چاپی است که سرعت قابل توجه بیشتری نسبت به 2 یا 3 سال پیش داشته باشند.
سرعت در گذشته بین 40 تا 60 فیت خطی در دقیقه بود. به معنای دیگر، خوب برای دور چاپ‌های کوتاه اما ناکافی برای مقایسه با فلکسو. امروز، هدهای چاپی جدید می‌تواند با سرعت بالاتر از 250 تا 300 فیت خطی در دقیقه کار کنند. با تشکر از تولیدکنندگان هدهای چاپی!
نکته کلیدی دیگر این است که شرکت‌های تولید مرکب درک بهتری از اهمیت ست‌های مرکب UV با مهاجرت پایین یافته‌اند که می‌تواند به نیازهای بسیاری در این صنعت پاسخگو باشد. در لیبل‌ها یا بسته‌بندی‌های انعطاف‌پذیر، فرآیند بسیار جلوتر از فرآیند چاپی حرکت می‌کند. این موضوع شامل لمیناسیون و روکش‌‌دهی مواد اولیه بسته‌بندی می‌شود که در تماس مستقیم یا غیرمستقیم با غذا هستند.
البته در اینجا چند سوال پیش می‌آید. آیا فیلم‌ها یا بسته‌ها را می‌توان سیل حرارتی یا لمینیت کرد بدون این‌که مرکب یا عملکرد آن تنزل یابد؟ آیا روکش باعث نفوذ و سیل بندی مرکب تا حدی که لایه‌ای محافظتی یا پیوندی مستحکم بسازد، خواهد شد؟ آیا کار مرکب در پاکت‌های قرعی یا غذاهای گرم، خوب خواهد بود؟
چالش‌های زیادی در موضوع مرکبهای UV وجود ندارند. همه باید بخود را با قوانین و دستورالعمل‌های سختیگرانه سلامتی و ایمنی که تضمین می‌کند مرکب‌ها به محتویات بسته آسیبی نمی‌رسانند یا مصرف‌کننده را در معرض خطر قرار نمی‌دهد، مطابقت دهند. این به هیچ عنوان موضوع ساده‌ای نیست و یکی از نکات کلیدی است که طی سالهای گذشته قدم‌های مهمی در جهت بهبود عملکرد مرکبهای دیجیتال برداشته شده است.
عامل دیگر این است که سروکله مرکبهای (electron Beam)EB در دنیای چاپ دیجیتال پیدا شده است. در مرکبهای متداول UV، آغازگرهای نوری بخشی از فرمولاسیون هستند. مرکبهای UV که در معرض منبع نور قرار می‌گیرند، آن را با انرژی و طول موج‌هایی در مقیاس نانومتر منعکس می‌کند. از نوردهی برای فعال کردن آغازگرهای نوری موجود در محصول استفاده می‌شود.
این کار آغاز پلیمریزاسیون یا فرآیند عمل‌آوری است که به سرعت اتفاق می‌افتد، اغلب در مقیاس نانوثانیه. موضوع مورد بحث در مورد مرکبهای UV، مهاجرت هر بخش از فرمولاسیون یا آغازگرهای نوری است که مورد عمل‌آوری قرار نگرفته‌‌اند. مهاجرت در این مورد به معنای این است که برخی از محتویات مرکب می‌توانند از میان فیلم به محتویات بسته نفوذ کنند. این جایی است که مرکبهای EB محبوبیت پیدا کرده است.
مزیت اصلی مرکبهای EB این است که آنها نیازی به آغازگرهای نوری ندارند. نبود این مواد به معنای این است که مهاجرت در مرکبهای EB پایین است که آنها را مناسب برای بسته‌بندی‌های دارویی، غذایی و به‌ویژه در بازار بسته‌بندی‌های انعطاف‌پذیر می‌کند که شال فیلم‌های نازک و فویل می‌شود. نتیجه‌گیری کلی این است که عدم مهاجرت باعث محبوبیت و نیز کاهش هزینه‌های عمل‌آوری EB در آینده خواهد شد.
