پیش از هر چیز، گردن ظرف به‌عنوان پایان کار شناخته می‌شود. این بدین خاطر است که در تولید اولیه ظرف‌های شیشه‌ای (در حدود 3400 سال قبل)، بدنه بطری و بخش گردنی آن جداگانه تولید می‌شوند و «پایان» یا خاتمه فرآیند، اتصال آنها به یکدیگر بود.
انواع گردن پیچی
گردن پیچی بر روی ظروف می‌تواند به دو نوع اصلی باشد: پیچ متوالی که به‌طور چرخشی به دور گردن می‌پیچد و پیچ متقاطع که پیچ‌ها به صورت منفصل هستند:
پیچ‌های متوالی بر هر دو نوع ظرف با گردن باریک یا پهن اجرا می‌شوند در حالی‌که پیچ‌های منفصل تنها بر روی درب‌های پهن مورد استفاده قرار می‌گیرند. پیچ‌های متوالی در استانداردهای متفاوتی از لحاظ ارتفاع موجود هستند و روش کلی بدین شکل است که هر چه قطر بیشتر باشد ارتفاع گردن کمتر است. هر چه گردن بلندتر باشد، تعداد دورهایی که درب باید پیچیده شود، بیشتر است که این موضوع برای ماشین‌های پرکن یک چالش است زیرا ماشین باید زمان بیشتری را برای بستن درب بطری صرف کند که این موضوع باعث افزایش زمان تولید می‌شود.
برای داشتن بهترین سیل‌بندی، حداقل پیچش یک دور رزوه به دور گردن ضروری است. این موضوع در مورد پیچ‌های متوالی صادق است. در این بحث، یکی از مزیت‌های پیچ‌های منفصل این است که درب با کمترین حرکت ماشین بسته می‌شود و حتی با یک‌چهارم دور، که این به معنای سرعت بالاتر دربندی است. مزیت دیگر این است که درب‌های منفصل کمتر به وسیله محصولات چسبناک مسدود می‌شوند که اگر این‌چنین شود، به سرعت نیز قابل تمیز کردن هستند. همین علت است که برای درب‌های ظروف مربا، عسل و محصولات مشابه از این نوع گردن استفاده می‌شود.
درب با ممبران شاهد دستکاری شدن
این درب منظم و یک تکه دارای درب فشاری است که با کشیدن به سمت بالا، ممبران “شاهد دستکاری شدن” آن آزاد می‌شود. برای دستیابی به محصول، ممبران باید با پیچاندن و کشیدن حلقه پلاستیکی پاره شود. محصول سپس می‌تواند به روشی کنترل شده از ظرف بیرون بیاید. این یک عملیات تمیز بدون پاشش اضافی محصول را تضمین می‌کند.
