فودپرس: در پی انتشار مطالبی در خصوص استفاده از نگهدارنده ها در صنعت آب بسته بندی ایران و گسترش آن در بخش های مختلف اجتماع، انجمن آب های معدنی و آشامیدنی ایران توضیحاتی را ارایه کرده است که متن کامل آنرا در ادامه می خوانید.
شایعه :
تاریخ مصرف آب های بسته بندی در اروپا یک هفته است و در ایران هفته ها !! و این به دلیل افزایش فلوراید به عنوان نگهدارنده به آبهای بسته بندی در ایران است که به همین دلیل مصرف آنها باعث چاقی مفرط می شود !!
واقعیت :
به طور معمول تولید محصول و انبارش آنها تا زمان انجام آزمایشات کیفی و صدور مجوز برای خروج از کارخانه و بارگیری و ارسال به انبارها در بازارهای هدف و نهایتا توزیع در فروشگاه ها در همه جای دنیا فرآیندیست که حداقل خود یک هفته زمان خواهد برد و لذا امکان درج تاریخ مصرف یک هفته ای بر روی محصولات مزاحی بیش نیست !
حتی اگر خالق این شایعه همچو نگارنده شانس سفر به خارج از کشور را نداشته است می توانست با جستجویی ساده در اینترنت از تاریخ مصرف یک ساله آب های بسته بندی در سراسر جهان مطلع شود که ظاهرا انجام چنین جستجویی نیز برای ایشان مقدور نبوده است !!
از آنجا که می توان آب های بسته بندی را به صورت پلمب و به دور از محیط آلوده و در شرایط مناسب بیش از یک سال نیز نگهداری نمود لذا در هیچیک از استانداردهای بین المللی سر فصلی تحت عنوان تاریخ مصرف برای آب های بسته بندی لحاظ نشده است و به تبع آن در استاندارد ملی ایران نیز تاریخی برای انقضاء مصرف درج نشده است ، و اساساً یکی از دلایلی که سازمان های امداد رسانی بین المللی ، آب بسته بندی را به عنوان بهترین گزینه در عملیات امداد رسانی مورد پذیرش قرارداده اند امکان نگهداری و ذخیره سازی آنها در مدت های بیش از یک سال می باشد .
جالب تر آنکه در متن شایعه ، علت ماندگاری طولانی مدت آب های بسته بندی در ایران افزودن فلوراید به عنوان نگهدارنده به آنها ذکر شده است که این نیز نشان دیگری از سواد اندک نویسنده است !! چراکه اساسا در صنعت آب و علم تصفیه آب به دلیل ماهیت ذاتی آب و عدم برخورداری آن از رنگ ، بو و طعم و عدم امکان افزایش هر نوع ماده خارجی به آن موضوعی تحت عنوان ماده نگهدارنده وجود ندارد و به جز انجام فرآیندهای تصفیه عملیات دیگری بر روی آب انجام نمی شود و افزودن مواد نگهدارنده در سایر صنایع غذایی همچو صنایع کنسرو و صنایع پروتئینی و …. امریست متداول و نه در صنعت بسته بندی آب .
گفتنی است که نه تنها از فلوراید در مراجع علمی جهان به عنوان ماده نگهدارنده آب یاد نشده است بلکه همواره در استانداردهای آب و به ویژه آب های معدنی و بسته بندی شده به کنترل مقدار مجاز آن توصیه شده است که این امر به دلیل جلوگیری از عارضه مختطط شدن دندان یا فلوئوروزیس میباشد ، ذکر این نکته ضروریست که مهمترین خاصیت فلوراید نقش موثر آن در تقویت استحکام مینای دندان می باشد و به همین سبب طی دهه های گذشته در بسیاری از کشورهای جهان که آب شبکه توزیع شهری فاقد فلوراید طبیعی بوده است با هدف تقویت مینای دندان نسبت به افزایش فلوراید در مقادیر استاندارد در تصفیه خانه های شهری اقدام گردیده که همین فرآیند نیز طی سال های اخیر در برخی از کشورهای جهان متوقف شده است.
سازمان بهداشت جهانی حداکثر مجاز فلوراید در آب آشامیدنی را 1/5 میلیگرم در لیتر تعیین نموده و جالب آنکه طبق استاندارد بین المللی آب های معدنی ، چنانچه محصولی دارای 1 میلیگرم بر لیتر فلوراید باشد درج جمله ” این آب حاوی فلوراید می باشد ” و چنانچه حاوی 1/5 میلیگرم در لیتر فلوراید باشد درج جمله ” این آب برای نوزادان مناسب نمی باشد ” بر روی لیبل الزامیست که این موضوع بر خلاف آنچه که در شایعه اشاره شده است نشان از حساسیت در خصوص غلظت فلوراید در محصولات دارد.
خوشبختانه به دلیل ویژگی های زمین شناسی ایران آبهای بسته بندی شده در ایران حاوی فلوراید طبیعی با غلظتی کمتر از 1 و در محدوده 0/5- 0/3 میلیگرم در لیتر می باشند ، مصرف دراز مدت آب حاوی مقادیر بالاتر از 1/5 میلیگرم در لیتر موجب بروز عوارضی چون ناهنجاری اسکلتی و مخطط شدن دندانها می شود و البته فقر دریافت فلوراید نیز موجب ضعف مینای دندان و ضعف اسکلتی می گردد.
متاسفانه طی سال های اخیر شاهد استفاده نادرست از تکنولوژی های ارتباطی به ویژه فضای مجازی بوده ایم که بهترین مثال آن شایعاتی است که در خصوص محصولات مختلف صنایع غذایی و آشامیدنی در فضای مذکور منتشر شده است و به نظر می رسد بروز چنین پدیده ای ناشی از عواملی چون بیکاری و البته امراض روحی و روانی نزد برخی افراد می باشد.
