همزمان با برگزاری کنفرانس Plastic Health جایی که محققان اعلام کردند میکروپلاستیک‌ها عامل تسریع مرگ سلولی هستند و می‌توانند به صورت بالقوه به سیستم ایمنی ما آسیب بزنند، CocaCola نخستین نمونه بطری‌های تولیدشده از پلاستیک‌های بازیابی شده از ضایعات دریایی، AKA و زباله‌های اقیانوس‌ها را به بازار معرفی کرد. نکته طنز در اینجاست که کوکاکولا، آلوده‌کننده‌ترین تولیدکننده دریاها، معتقد است زباله‌های پلاستیکی اقیانوس‌ها روزی به منبع اصلی تولید مجدد بسته‌بندی‌های نوشیدنی‌هایش تبدیل خواهند شد. این عذرخواهی ضمنی دیرهنگام، ممکن است منجر به راهکاری سبز در این صنعت شود.
در 2018 Global Brand Audit، حدود 187 هزار تکه پلاستیکی جمع شده از دریا مورد آزمایش قرار گرفتند تا مشخص شود چه برندهایی بیشترین نقش را در آلودگی دریاهای ما داشته‌اند. کوکاکولا در میان 40 کشور از 42 عدد، آلوده‌ترین شرکت بود. بیش از 75درصد از پاسخ‌دهندگان از 239 پاک‌کننده گزارش دادند که محصولات کوکاکولا را در سرتاسر ساحل، دریا، خیابان‌‌ها و پارک‌ها جمع‌آوری کرده‌اند.
به جای طراحی راهکاری بدون پلاستیک که می‌توانست مشکل آلودگی دریا در این شرکت را حل کند یا خلق چرخه‌های کامل بازیافت، کوکاکولا تصمیم گرفت تا میزان به‌کارگیری پلاستیک‌های سمی را به نصف کاهش دهد. حتی لیبل‌ها هم می‌توانند ذرات میکروپلاستیک شناور را وارد آب کنند. با این توجهی که در حال حاضر در میان برندها درخصوص پلاستیک موجود در اقیانوس‌ها اتفاق افتاده، باید این سوال را از خود به‌عنوان صنعت و جامعه بپرسیم که چرا ما به چیزی افتخار می‌کنیم که از ابتدا نباید اتفاق می‌افتاد؟
ایده جمع‌آوری ضایعات پلاستیکی از محیط دریاها وتبدیل آن‌‌ها به چیزی جدید به نظر امیدوارکننده می‌آید حتی بزرگ‌منشانه. اما چرا برندها چیزی را تحسین می‌کنند که از ابتدا نباید وجود می‌داشت؟ پلاستیک‌های اقیانوس پلاستیک‌هایی به شدت هیجان‌انگیز هستند و ایده پاکیزه‌سازی اقیانوس‌ها برای مصرف‌کنندگان بسیار احترام‌آمیز و شایسته تقدیر است اما برندهایی مانند کوکاکولا از تاکتیک‌هایی مانند این استفاده می‌کنند تا توجهات را از مشکل اصلی دور کنند.
ثابت شده که بسته‌بندی پلاستیکی برای اقیانوس‌ها، خاک و در مجموع سلامت بشر در سرتاسر جهان مضر هستند. با کمتر از 4/4 درصد از تمام پلاستیک‌های بازیافت شده در آمریکا در گام نخست، بسیاری از برندها هنوز توهم بازیافت را برای خود زنده نگه می‌‌دارند و امیدوار به تصور غلط ایجاد چرخه بسته اقتصاد پلاستیک هستند.
اینکه چیزی را در بسته‌بندی پلاستیک تولیدشده از PET صددرصد خام یا PET 100درصد بازیافت شده یا حتی پلاستیک‌های جمع‌آوری شده از اقیانوس ارایه کنیم مشکلی را حل نمی‌کند چراکه هنوز هم سمی هستند و ما به عنوان یک صنعت باید چاره دیگری بیاندیشیم.