ایسنا: پژوهشگران دانشگاه شیراز با نانوسلولز، توانستند خواص بسته‌بندی‌های مواد غذایی تولیدشده از نشاسته و ژلاتین را بهبود دهند و به گفته آن‌ها این بسته‌بندی جایگزین بسیار بهتری نسبت به نمونه‌های پلاستیکی متداول است، ضمن آنکه در حفظ محیط‌زیست و نگهداری مواد غذایی عملکرد بهتری دارد.
دکتر محمدمهدی ظرافت، استادیار دانشکده فناوری‌های نوین دانشگاه شیراز یکی از مواد جایگزین برای بسته‌بندی‌های پلاستیکی را پلیمرهای طبیعی دانست و گفت: پلیمرهای طبیعی معمولا خواص بسته‌بندی ضعیف‌تری نسبت به پلیمرهای سنتزی دارند. اما این محدودیت را می‌توان با استفاده از افزودنی‌های نانومقیاس، مانند نانوسلولز و نانوذرات رس برطرف کرد و میزان استحکام و عبوردهی گازها و رطوبت را در این نوع پلیمرها بهبود داد. وی ادامه داد: به همین منظور در این تحقیق تلاش کردیم تا اثر اضافه کردن نانوسلولز و کیتوسان به فیلم‌های متشکل از ترکیب نشاسته و ژلاتین بر خواص این نوع بسته‌بندی‌ها را مورد بررسی قرار دهیم.
ظرافت، خاطرنشان کرد: براساس نتایج به‌دست آمده از این تحقیق، مواد نانومقیاس ازجمله نانوسلولز می‌توانند منجر به بهبود خواص فیلم‌های پلیمری طبیعی ساخته‌شده از نشاسته و ژلاتین شوند و جایگزین مناسبی برای بسته‌بندی‌های پلیمرهای سنتزی باشند. وی با اشاره به جزییات این پژوهش، خاطرنشان کرد: معمولا استحکام مکانیکی پلیمرهای طبیعی پایین است، اما نتایج این تحقیق نشان داد که اضافه کردن نانوسلولز به ماتریس فیلم می‌تواند استحکام مکانیکی نشاسته را تا ۵۰درصد افزایش داده و به‌طور همزمان عبوردهی رطوبت و اکسیژن را نیز کاهش دهد.
به گفته این محقق با توجه به زیست تخریب‌پذیری فیلم‌های پلیمری طبیعی بزرگترین مزیت آن در حفاظت از محیط‌زیست است و باید تلاش شود در میان‌مدت این نوع بسته‌بندی‌ها و بسته‌بندی‌های مشابه صرف‌نظر از نرخ تمام شده جایگزین مواد پلیمری سنتزی شوند. محقق این طرح با اشاره به کاربرد دستاوردهای این تحقیق، یادآور شد: نتایج این تحقیق در صنایع بسته‌بندی مواد غذایی نظیر صنایع بسته‌بندی شیرینی، میوه، مواد پروتیینی ازجمله گوشت و مرغ قابل کاربرد خواهد بود.
ظرافت درخصوص امکان تجاری‌شدن نتایج به‌دست آمده، گفت: این طرح هم‌اکنون در مقیاس آزمایشگاهی انجام شده و مطالعاتی جهت ارتقای آن در مقیاس پایلوت نیز صورت گرفته است. در عین حال، در صورت ارتقای طرح تا مقیاس صنعتی، قابلیت کاهش هزینه‌های تمام‌شده تا حد زیادی وجود دارد. این تحقیقات از سوی دکتر محمدمهدی ظرافت، دکتر صمد صباغی از اعضای هیات علمی و مهندس سیدمجید نوربخش سلطانی دانش‌آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه شیراز اجرایی و نتایج آن در مجله Carbohydrate Polymers با ضریب تاثیر 4.811 منتشر شد.