Marco Hilty / مدیر بخش بسته‌بندی Huhtamaki
بستهبندیهای انعطاف‌پذیر از محصولاتی مراقبت می‌کنند که برای جامعه حیاتی هستند و همزمان چالش‌هایی را ایجاد می‌کنند که باید بر آنها فایق آییم. در این مقاله Marco Hilty، مدیر بخش بستهبندیهای انعطاف‌پذیر شرکت Huhtamaki که از سپتامبر سال 2021 به این سمت منصوب شده است می‌گوید که این صنعت باید اهداف جاه‌طلبانه بزرگ‌تری را در حوزه دایره‌ای شدن بستهبندیهای منعطف بردارد ومی‌گوید چرا این تغییرات باید زودتر از آنی که تصور کرده‌ایم اتفاق بیافتد.
بخشی جدایی ناپذیر از استانداردهای زندگی امروزی
امروز، بستهبندیهای انعطاف‌پذیر در بخش‌های غذایی، نوشیدنی، بهداشت شخصی و منزل، همچنین صنعت داروسازی مورد استفاده قرار می‌گیرند و از محصولاتی بی‌شماری که هم برای کیفیت زندگی و هم جان انسان‌ها مهم هستند، محافظت می‌کنند. خواسته‌ها نیز به سرعت در حال رشد هستند. جمعیت زمین بر طبق پیش‌بینی‌ها در سال 2030 به 8.5 و در 2050 به 9.7 میلیارد نفر خواهد رسید که نیاز ضروری به افزایش تولید مواد غذایی را نمایان می‌کند. چرخه تامین جهانی باید خود را با این رشد هماهنگ کند و بستهبندیهای منعطف نقشی حیاتی در رساندن ایمن و قابل دسترس محصولات به مصرف‌کنندگان دارند بدون توجه به اینکه مصرف‌کنندگان در کجا زندگی می‌کنند.
بستهبندیهای انعطاف‌پذیر عملکردی را ارایه می‌دهند که سخت بتوان آن را در جای دیگر پیدا کرد. از موادغذایی در حین حمل و انبارداری محافظت می‌کنند، طول عمر آن را افزایش می‌دهند، ضایعات غذا را کم می‌کنند و دسترسی به محتویات آن را برای مصرف‌کنندگان افزایش می‌دهند. با نسبت نرخ بسته بندی به محصولی که 5 تا 10 بار از جایگزین‌هایش کمتر است، بستهبندیهای انعطاف‌پذیر سبک و بادوام هستند.
در اروپا 40درصد از تمام مواد غذایی، درون بستهبندیهای منعطف حمل و به فروش می‌رسند که تنها 10 درصد از کل مواد بسته‌بندی مورد استفاده را شامل می شود. بر طبق یک ارزیابی، چنانچه برای عرضه مواد غذایی موجود در قفسه فروشگاه‌ها فقط از بستهبندیهای منعطف استفاده می‌شد، می‌توانستیم بیش از 20 میلیون تن ماده اولیه بسته‌بندی را تنها در اروپا صرفه‌جویی کنیم. برای بسیاری از کاربردها بستهبندیهای انعطاف‌پذیر بهترین گزینه برای کاهش اثر کربنی و بهینه‌ترین گزینه در به‌کارگیری منابع به‌شمار می‌آیند که ماموریت محافظت از محتویاتش را به خطر نمی‌اندازد.
روی دیگر سکه
با وجود اینکه بستهبندیهای انعطاف‌پذیر مزیت‌های بی‌پایانی دارند اما استفاده از آنها نیز با چالش‌هایی روبه‌روست. با وجود اینکه از لحاظ فنی، بازیافت بخش بزرگی از بستهبندیهای انعطاف‌پذیر بعد از مصرف امکان پذیر است، با این وجود ما هنوز آن نرخی را که نیاز داریم، مشاهده نمی‌کنیم. در سطح جهانی، ما 70 درصد کاغذ، 50-80 درصد شیشه، 30-90 درصد فلز را بازیافت می‌کنیم اما این میزان در مورد پلاستیک‌های بسته‌بندی تنها 14 درصد است. اروپا ممکن است الگویی در این زمینه باشد با نرخ بازیافتی بیش از 40درصد اما هنوز حتی نزدیک به نرخی که ما نیاز داریم به اقتصاد دایره‌ای برسیم، نیست.
پس، چگونه باید نرخ بازیافت بستهبندیهای منعطف پلاستیکی را افزایش دهیم؟ نخست، ما باید به یاد داشته باشیم که هنوز هم ساختارهای منعطف بسته‌بندی در بازار هستند که توانسته‌اند حد میانه‌ای بین عملکرد و بازیافت‌پذیری ایجاد کنند. بسیاری از ساختارهای بسته‌بندی، مانند لمینت‌های چندلایه فویل آلومینیوم و پلاستیک، فناوری‌های غالب بازیافت، شامل بازیافت مکانیکی، را با چالش مواجه می‌کنند که منجر به تولید مواد بازیافتی بی‌کیفیت شده است.
دوم اینکه، ما باید این موضوع را بدانیم که بهترین راندمان بازیافت زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم‌های جداسازی کاملا بهینه و صحیح باشند.
سوم اینکه، حتی اگر سهم بالایی از بستهبندیهای انعطاف‌پذیر از لحاظ فنی قابل بازیافت باشند، مصرف‌کنندگان اغلب ساختارهای دفن این مواد را غیرشفاف می‌دانند و اعتماد کمی به سیستم‌های بازیافت دارند.
و در پایان اینکه، بسیاری از بخش‌های جهان زیرساخت‌های مناسب برای بازیافت ندارند. فناوری‌های در حال ظهور مانند بازیافت شیمیایی ممکن است بخشی از این مشکل را در آینده حل کنند، اما باتوجه به اینکه آنها هنوز در مقیاس وسیع در دسترس نیستند، بنابراین راهکاری کوتاه‌مدت به حساب نمی‌آیند.
برای ایجاد تغییر در نرخ بازیافت امروزی، باید از ورود هرگونه مواد پلاستیکی ناهماهنگ با توانایی‌های فنی سیستم‌های بازیافت، جلوگیری شود. ما باید ساختارهای مناسب برای بازیافت را به‌طور مشخص‌تری شناسایی و اعلام کنیم و سرمایه‌گذاری‌ها در گسترش زیرساخت‌های بازیافت را بیشتر کنیم. این کار خواهد توانست در سفرمان برای توقف نفوذ پلاستیک به طبیعت و محیط‌زیست کمک‌رسان باشد و بهینه‌سازی منابع را نیز در پی داشته باشد.
طراحی برای اقتصاد دایره‌ای حقیقی
ما در Huhtamaki، به مواد اولیه تک‌ماده‌ای که حداقل 90 درصد قابل بازیافت نباشد، بازیافت‌پذیر نمی‌گوییم. در حقیقت ما تا بسته‌بندی منعطفی که بتواند حجم پلاستیک مورد نیاز را کاهش دهد و حداقل 95 درصد از مواد تک لایه استفاده نکند و بازیافت‌پذیری و راندمان را افزایش ندهد ارایه نکنیم، راضی نخواهیم شد. همزمان باید همان بسته‌بندی و همان میزان ضدنفوذ بودن را نیز داشته باشیم. چنین موضوعی از لحاظ کارشناسان ممکن است هدفی جاه‌طلبانه باشد، اما چیزی است که ما به آن باور داریم.
ما معتقدیم که صنعت هم برای دستیابی به هدف‌های مشابه از پا ننشیند. تا سال 2030، ما می‌خواهیم چرخه ارزش بستهبندیهای انعطاف‌پذیر به طور کامل تغییر کند، چرخه دایره‌ای حقیقی بگیرد، انتشار کربن بهینه داشته باشد و تاثیر مثبتی بر چرخه غذایی جهانی بگذارد.